Obrączki HYDRUS
Damasceńskie obrączki meteorytowe, rękodzieło z wrocławskiej kuźniSejmowa Komisja Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej zaproponowała ustanowienie roku 2019 Rokiem Rzeki Odry. Stało się to czynnikiem zapalnym do splecenia z sobą kilku oczekujących na realizację pomysłów i stworzenia nowego wzoru obrączek.
Skuwane na wzór stali damasceńskiej warstwy meteorytu i złota przywodzą na myśl migotliwe, stalowe odbicia na powierzchni meandrującej rzeki, bądź też lunarne refleksy na łusce pełznącego węża.
Meteorytowy materiał, z którego wykonano pierścienie zaślubinowe nie jest przypadkowy, wszak ”Hydrus” to nazwa jednej z konstelacji gwiezdnych, rozświetlających nocne niebo…
Warto również pamiętać, że znaczenie węża (zagryzającego własny ogon) w formie pierścienia (Uroboros) bądź ”leżącej” ósemki od czasów Antyku związane jest z symbolem wieczności i to nie tylko tej post mortem, ale także trwałości przysiąg i uczuć, które śmierć przezwyciężają. Wstęgą na kształt ósemki (Möbiusa) splatano w starożytnym Rzymie dłonie w trakcie ceremonii zaślubin. Motyw węża nieskończoności został zaadoptowany przez chrześcijaństwo i jest to (obok laski Mojżesza) jedno z nielicznych nienacechowanych pejoratywnie przedstawień tego pięknego stworzenia w naszej kulturze.
Gwiezdne obrączki korespondujące z ornamentyką linii papilarnych sztyletu ze stali damasceńskiej pokrytego patyną wieków
Rozchwiana powierzchnia obrączek, dzięki wykorzystaniu kontrastu między meteorytem a złotem, sprawia wrażenie zmarszczek na wodzie.
Smagana deszczem powierzchnia wzburzonej, wartkiej rzeki. Wyjątkowe, inne niż wszystkie obrączki damasceńskie, pamiątka na całe, wspólne życie.
Kris – sztylet lub puginał malajski
Kris – sztylet lub puginał malajski, zwykle o wężowatej klindze z bruzdami i często małą, haczykowatą wypustką. Długość jego głowni wynosi około 30–40 cm. Sztylet stał się narodowym symbolem Malezji. Zazwyczaj uzupełnia galową garderobę arystokracji. W swoim charakterystycznym kształcie pojawił się dopiero około wieku XIII, jednak jego tradycja ma korzenie w prehistorii. Najwcześniej pojawił się na Jawie w IV wieku, w późniejszym okresie pojawiły się różne lokalne odmiany. Każda odmiana mogła być używana tylko przez określoną klasę osób. Kris stanowi obiekt czci niemal religijnej, ofiaruje się mu kwiaty, kadzidła i żywność. Dla nabrania mocy magicznej wbijano kris w ciało węża. Również sama forma klingi nawiązuje do symboliki węża naga (wężokształtne bóstwa wodne). Czcią darzono również wytwórców, zwanych empu, przypisując im znajomość magii. Wykorzystywali oni, oprócz zwykłego żelaza, również żelazo pochodzące z meteorytów, uzyskując odpowiedni efekt dekoracyjny (skuwano 3 warstwy miękkiej stali lub żelaza z żelazem pochodzącym z meteorów zawierającego ok. 3% niklu). Rękojeść dawnych krisów nawiązuje natomiast do postaci ludzkiej.
Źródło: Wikipedia
Dodatkowe informacje: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kris
