Zdjęcia wyrobów umieszczone na stronie internetowej są wykonane osobiście przez Sławomira Dereckiego i są jego własnością.
Złotnictwem zajmuję się od 1977 r. Od okresu szkoły podstawowej, przy ul. Zielińskiego we Wrocławiu, interesowałem się minerałami, kosmosem i archeologią. Kreuję biżutertię, która jest wyjątkowym efektem twórczego połączenia zawodowych umiejętności z osobistymi zainteresowaniami.
Przez 8 lat byłem członkiem komisji egzaminacyjnej przy Izbie Rzemieślniczej we Wrocławiu egzaminującej czeladników i badaczmistrzów w zawodzie złotnika.
Jestem również członkiem Bractwa Rzemiosł Artystycznych.
Ja, jako świeżo upieczony słuchacz Akademii Sztuk Pięknych w stolicy Dolnego Śląska, zafascynowany stylem „wrocławskiej kreski”. W tym czasie interesowałem się grafiką, rzeźbą i ceramiką, od której zaczęły się moje kontakty z Akademią.
Okres młodzieńczego buntu. Sprzeciwiam się sztywnym regułom narzucanymi w sztuce i w branży jubilerskiej!!! Wyrazem tego jest widoczna na szkicach zaciśnięta pięść i złość w oczach.
Już jako uczeń szkoły podstawowej przy ul. Zielińskiego we Wrocławiu prowadziłem małe warsztaty dla grupy uczniów zainetesowanych złotnictwem. Pierwsza połowa lat 80-tych, zdjęcie warsztatowe, walcowanie złota. W tle widać degestorium (metalowa szafa, w której przeprowadzało się skomplikowane procesy chemiczne obróbki złota, a które musiał posiąść każdy czeladnik, czasem była to tytaniczna praca). Obecnie ze względów ekologicznych i zdrowotnych takie procesy są już zakazane na terenie miasta (kwas siarkowy, kwas azotowy i najsilniejsza woda królewska, która była w stanie rozpuścić złoto). Dzisiejsze walcarki, o ile są używane, napędzane są silnikiem.
Koniec lat 70-tych ubiegłego stulecia. Siedzę przy stole jubilerskim i lutuję koronę pierścionka. Palnik w lewej, pęseta z pelką lutu w prawej dłoni. Po prawej wymodelowana ceramiczna czaszka przeznaczona na rozżarzone węgielki stanowiące podstawę jednorazowej konstrukcji do lutowania biżuterii.
Odlewanie wyrobu jubilerskiego poprzez wywołanie sztucznej grawitacji przy pomocy ręcznej wirówki. Taki sposób odlewania wymagał dużej zręczności i jeszcze większej siły. Pierwsze próby wykonywało się z kubkiem wypełnionym po brzegi wodą, tak aby w trakcie wirowania woda nie wylewała się z naczynia. Była to technika odlewnicza stosowana już w starożytnej Babilonii.
Zdjęcia nadgryzione zębem czasu i mojego psa.
Początek lat 80-tych, topienie złota w kokilii (stalowy kielich a w nim forma odlewnicza zatopiona w specjalnym gipsie odpornym na wysokie temperatury). W ówczesnym czasie niewiele pracowni jubilerskich w Polsce stosowało technikę traconego wosku.
Kokila ze stygnącym złotem, w której znajduje się już odlany wyrób.
Mój pies, sprawca zniszczeń. Jak tu się na takiego gniewać?
Sławomir Derecki
Paryż 2.12.2002r., karykatura: Bertrand
Pierwsze pokazy sztuki złotniczej odbyły się w mojej szkole przy ul. Zielińskiego. Tadeusz Zieliński był wybitnym badaczem Antyku. Może to on wpłynął na podświadomość chłopca, co w późniejszym okresie zaowocowało wykreowaniem biżuterii w stylu romańskim?
Trzymam rozgrzaną sztabkę złota.
Zmniejszanie obrączek
Polerowanie biżuterii
Topienie złota
Kołyska odlewnicza
W 1989 r. Galeria Derecki rozpoczęła działalność przy ul. Oleśnickiej. Jednym z moich pierwszych uczniów, później pracowników, był Daniel Sikora z Oleśnicy pod Wrocławiem.
Rozpuszczone złoto w wodzie królewskiej
Ja jako uczeń w Spółdzielni Pracy 'Precyzja’
Fascynacja fotografią.
Zdjęcie odbicia w lustrze, światło boczne. Aparat Zenit.
Oprawianie w korn kamieni fasetowych.
Mój pierwszy warsztat pracy mieścił się niedaleko ul. Zielińskiego we Wrocławiu
Na straży pokoju
I Ty możesz poznać historię linii papilarnych
Zamiłowanie do antyków.
Przy moim stanowisku pracy wisi stara podkowa znaleziona podczas jednej z moich wypraw w poszukiwaniu minerałów.
Moje grafiki nad stanowiskiem pracy.
Pierwsza połowa lat osiemdziesiątych. W tle widać moje zafascynowanie dłońmi. W kieszeni bocznej koszuli wystaje ołówek i pędzel, z którymi się nie rozstawałem.
v2-warsztat000014b
Za moją głową w tle widać azbestową płytkę, na której były wykonywane procesy termiczne i mechaniczne przez co unosił się azbest w atmosferze.
Dobra atmosfara podczas wspólnych śniadań.
Jola Kuźbik – koleżanka z pracy
Kolega Janek przy swoim stanowisku pracy.
Kolega współpracujący Darek Karlic.
Mistrz szkolący Wiesław Lubojański w trakcie polerowania pierścionków.
Zapiłowywanie płaszczyzny sygnetu.
Karol i Zbyszek
Kolega Karol piłuje pierścionek.
Lutowanie korony pierścionka
na stole ceramiczny pojemnik w kształcie czaszki, w której studzą się węgle drzewne używane podczas lutowania korony pierścionków.
Mój pierwszy pierścień wykonany pod nadzorem mistrza szkolącego.
Październik 1977 r.
Dostałem do wyboru kilka wzorów pierścionków, które chciałbym wykonać. Kierując się swoim poczuciem piękna wybrałem wzór tzw. galeryjka piłowana. Po 40 latach wzór znalazłem w katalogu greckiej biżuterii. Już w młodości intuicyjnie wybierałem wzornictwo greckie i rzymskie.
