Lutnia (łac. Lyra)
Gwiazdozbiór Lutni, który stał się inspiracją do stworzenia dwubarwnych, damasceńskich obrączek niesie w sobie niezwykłą legendę o uczuciu silniejszym niż śmierć. Według przekazu jest to instrument stworzony przez Hermesa z żółwiej skorupy i podarowany Orfeuszowi który wykorzystał go w odzyskaniu swej wielkiej miłości Eurydyki z mroków Hadesu…
Rozedrgane struny instrumentu miały ponoć moc poskramiania dzikich zwierząt oraz zapewniały spokój i harmonię, dlatego w sztuce często utożsamiane były z niedotykalną mocą uczucia gaszącego wszelkie, nawet najbardziej zażarte spory. Wszak właśnie miłość małżeńska pozwala przezwyciężyć spięcia i różnice w charakterach ludzkich połączonych wieczną przysięgą.
W mitologii chińskiej gwiazdozbiór Lutni nazywany jest Tkaczką. Również i daleki wschód łączył tę konstelację z historią romantycznej miłości przezwyciężającą ziemskie i boskie reguły. Legenda mówi o więzi Zhinü tkającej szaty dla nieba (obłoki) i ubogiego Niulanga. Połączeni uczuciem zostali rozdzieleni przez cesarza nieba a zarazem ojca niebiańskiej tkaczki, który jednak wzruszony poświęceniem obojga w dążeniach do ponownego spotkania przyzwolił na nie ale już nie na ziemskim padole a na rozgwieżdżonym niebie.
Najjaśniejszym elementem konstelacji jest Wega, często obierana przez pary małżeńskie jako symbol ich wspólnego uczucia. Najsłynniejszym natomiast astronomicznym obiektem w Lutni jest Mgławica Pierścienia odkryta w 1779 roku, określana w tamtym czasie jako ”niepodobną do żadnej innej, znanej mgławicy” czy ”osobliwością nieba”. Część Lutni tworzą dwukolorowe gwiazdy podwójne ”roztańczone” wokół siebie, połączone na wieki ciała niebieskie o niezwykłych właściwościach, zadziwiające astronomów i miłośników wspólnego wpatrywania się w nocne niebo.
Do zdjęć biżuterii wykorzystano szablę turecką z terenów Państwa Osmańskiego ze złotym damaskinażem z kolekcji Wrocławskiego złotnika.
Inne niż wszystkie damasceńskie obrączki meteorytowe z muzycznym, śladem złotych liń rozedrganych niczym struny niezwykłego instrumentu.
Lutnia
Dwie natury: miękkości i twardości, kruchości i elastyczności splecione w nierozerwalnym, gwiezdnym uścisku.
Lutnia
Złote linie czasu łączące pomysł dawnych rzemieślników ze współczesnym wykonaniem.
Lutnia
Gwiezdna materia przeplatana złotymi ścieżkami wspólnej, życiowej wędrówki.
Lutnia
Obrączki z meteorytowej stali damasceńskiej inkrustowane złotem.
Lutnia
Miękkie złoto i twardy meteoryt… Coś dla tych którym druga połówka spadła z nieba.
Lutnia
Delikatne smugi złota, tworzące złote linie, rozedrgane niczym struny lutni, bądź lękliwe słowa przysięgi.
Lutnia
Kontrast złota i meteorytu splecionych razem w damasceńskim uścisku dłoni młodej pary.
Lutnia
Delikatność zmieszana ze stanowczością, dwukolorowy kontrast obrączek tworzące uzupełniającą się jedność.
Lutnia
Układające się niczym słoje drewna warstwy skuwanego meteorytu sprawiają że obrączki są niepowtarzalne i inne niż wszystkie.
Lutnia
Inspiracją obrączek była lutnia – drewniano-szylkretowe dzieło Hermesa związane z mitem o Orfeuszu i Eurydyce.
Lutnia
Warstwy dwukolorowych, damasceńskich obrączek przywodzą na myśl drewniane słoje gryfu lutni poprzecinane rozedrganymi, złotymi strunami.
Lutnia
Twórca lutni, Hermes jako posłaniec bogów patronuje podróżnikom, również tym wędrującym wspólnie przez kręte ścieżki życia.
Lutnia
Przepełniona uczuciem i pasją muzyka Orfeusza uwięziona w damasceńskim splocie obrączek.
Lutnia
Makrofotografia powierzchni damasceńskich obrączek upodabnia je do zdjęć nocnego, rozgwieżdżonego nieba wykonywanych na długiej ekspozycji.
Lutnia
”Obrączki jakich nie było” Pod tym hasłem najnowsze dzieło wrocławskiego złotnika prezentowane było na Targach Ślubnych w Hali Stulecia.
Lutnia
Meteorytowe obrączki sprawiają że powiedzenie ”Dam ci gwiazdkę z nieba” nabiera nowego, realnego wydźwięku.
