Warszawskie Syrenki

Według dawnej legendy, wieki temu z Atlantyku na Bałtyk przypłynęły dwie siostry syreny – piękne kobiety z rybimi ogonami. Jedna z nich zawędrowała pośród skały w cieśniny duńskie, w okolice Kopenhagi- stolicy Danii, gdzie można ją spotkać po dziś dzień. Druga z sióstr dopłynęła do ujścia Wisły w okolicach Gdańs, skąd (jej prądem) dotarła u podnóże warszawskiego Starego Miasta, gdzie wyszła na piaszczysty brzeg by odpocząć. Miejsce to na tyle przypadło do gustu morskiej kusicielce, że postanowiła tu pozostać. Nie spodobało się to rybakom z Warszawy i okolic, którzy zaczęli narzekać,  iż ta wybiera im ryby z sieci. Na szczęście syrena miała się im czym odpłacić – pięknym śpiewem, którym umilała ciężką pracę w nurtach Wisły. Pokazało to, że człowiek nie samym chlebem żyje, ale również strawą duchową, zwłaszcza w tak przepełnionym sztuką mieście, jakim jest Warszawa …

Na oswojoną nimfę wodną czekało jednak zagrożenie. Chciwy kupiec chcący wzbogacić się na jej głosie pokazując ją na jarmarkach, schwytał ją podstępem i zamknął w skrzyni. Rozpaczliwy szloch i zawodzenie, przywykłej do wolności syreny, zaalarmował rybaków, którzy ją uwolnili. Ta z wdzięczności przyobiecała ochraniać miasto w przyszłości.

Pokazuje to, że prawdziwi Warszawiacy, już od początków istnienia miasta, kierowali się maksymą ”sztuka cenniejsza niż złoto”, co przyczyniło się do powstania wyjątkowych dzieł artystycznych w tym awangardowym mieście i promocji niebanalnych przedsięwzięć. Inne legendy warszawskie tylko potwierdzają ten fakt ale o tym napiszemy wkrótce na podstawie wybitnej twórczości Artura Oppmana…